کد مطلب:193039 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:104
دعاء حضرت یوسف در چاه چه بود؟
ابوبصیر گوید: به امام صادق - علیه السلام - گفتم: دعای حضرت یوسف در چاه چه بود، زیرا در این مورد ما با هم اختلاف داریم؟
حضرت صادق - علیه السلام - فرمودند: هنگامی كه یوسف - علیه السلام - در چاه بود، و از زندگی مأیوس شد گفت:
[ صفحه 115]
بارالها، اگر گناهان و خطاها چهره ی مرا نزد تو كریه كرده است و سبب شده است صدای مرا به سوی خود بالا نبری، و دعائی برایم اجابت نفرمائی، من تو را به حق آن پیرمرد یعقوب مسألت می نمایم، و قسم می دهم، پس رحم كن به ضعف و ناتوانی او، و بین من و او را جمع نما، به تحقیق تو از حزن و اندوه او به خاطر من، و از شوق من به او آگاه هستی.
راوی گوید: سپس امام گریه نمودند و فرمودند: من نیز می گویم:
بارالها، اگر گناهان و خطاها چهره ی مرا نزد تو كریه كرده است و سبب شده است تا صدای مرا به سوی خود به بالا نبری به ذات خودت مسألت می نمایم و قسم می دهم كه مانند تو هیچ چیز نیست، و به پیامبرت محمد - صلی الله علیه و آله و سلم - پیامبر رحمت نزد تو متوسل می شوم ای الله... ای الله... ای الله... ای الله.
راوی گوید: حضرت صادق - علیه السلام - فرمودند: این دعا را بخوانید، و بسیار آن را تكرار كنید، زیرا بسیار شده به هنگام گرفتاری های بزرگ آن را خوانده ام. [1] .
حضرت صادق - علیه السلام - فرمودند: هنگامی كه یوسف - علیه السلام - در چاه بود، و از زندگی مأیوس شد گفت:
[ صفحه 115]
بارالها، اگر گناهان و خطاها چهره ی مرا نزد تو كریه كرده است و سبب شده است صدای مرا به سوی خود بالا نبری، و دعائی برایم اجابت نفرمائی، من تو را به حق آن پیرمرد یعقوب مسألت می نمایم، و قسم می دهم، پس رحم كن به ضعف و ناتوانی او، و بین من و او را جمع نما، به تحقیق تو از حزن و اندوه او به خاطر من، و از شوق من به او آگاه هستی.
راوی گوید: سپس امام گریه نمودند و فرمودند: من نیز می گویم:
بارالها، اگر گناهان و خطاها چهره ی مرا نزد تو كریه كرده است و سبب شده است تا صدای مرا به سوی خود به بالا نبری به ذات خودت مسألت می نمایم و قسم می دهم كه مانند تو هیچ چیز نیست، و به پیامبرت محمد - صلی الله علیه و آله و سلم - پیامبر رحمت نزد تو متوسل می شوم ای الله... ای الله... ای الله... ای الله.
راوی گوید: حضرت صادق - علیه السلام - فرمودند: این دعا را بخوانید، و بسیار آن را تكرار كنید، زیرا بسیار شده به هنگام گرفتاری های بزرگ آن را خوانده ام. [1] .
[1] امالي صدوق، ص 403 ح 4.